Título: Birdman o (la inesperada virtud de la ignorancia)
Título original: Birdman or (The Unexpected Virtue of the Ignorance)
Año: 2014
Género: Drama, Comedia
Duración: 118 min.
Idioma(s): Inglés
País: Estados Unidos
Dirección: Alejandro González Iñárritu
Guión: Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo
Música: Antonio Sánchez
Reparto: Michael Keaton, Emma Stone, Edward Norton, Zach Galifianakis, Naomi Watts,Andrea Riseborough, Amy Ryan, Merritt Wever, Joel Garland, Natalie Gold, Clark Middleton, Bill Camp, Teena Byrd, Anna Hardwick, Stefano Villabona
Productora: Fox Searchlight Pictures / Fox Searchlight Pictures / New Regency Pictures
País: Estados Unidos
Dirección: Alejandro González Iñárritu
Guión: Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo
Música: Antonio Sánchez
Reparto: Michael Keaton, Emma Stone, Edward Norton, Zach Galifianakis, Naomi Watts,Andrea Riseborough, Amy Ryan, Merritt Wever, Joel Garland, Natalie Gold, Clark Middleton, Bill Camp, Teena Byrd, Anna Hardwick, Stefano Villabona
Productora: Fox Searchlight Pictures / Fox Searchlight Pictures / New Regency Pictures
Valoració/n: 9/10
Sinopsis
Un actor que ha tocado el cielo, metafórica y literalmente, en una carrera
en Hollywood para recordar, se plantea un cambio de vida y afronta una obra en
Broadway en un pequeño teatro que construye, dirige e interpreta.
Crítica
¿Es un pájaro? ¿Es un avión? No, es Michael Keaton haciendo el papel más
brillante de su historia. Por fin, después de algunos papeles menores, Keaton
nos deleita con no solo su renacimiento, sino también el del director de Amores
Perros. El que fue Batman un día, nos deja ver su versatilidad de emociones y
matices haciendo de cada diálogo un monólogo digno de admirar.
En este caso, González Iñárritu nos muestra las miserias del hombre
mientras critica ferozmente la fama de Hollywood y las redes sociales. Nos deja
ver que todos tenemos una vocecita interior que nos critica, nos reafirma o nos
conduce a realizar ciertas acciones, un subconsciente en este caso representado
por una gran voz en off, un personaje de su pasado cinematográfico que le pide
volver a sus buenos tiempos. Es una película sobre el debate existencial entre
saberse querido y frustrado o alcanzar la gloria a cualquier precio.
Y qué mejor que estar acompañado por un animalario digno de mencionar: un
representante pacificador (Zach Galifianakis), una hija desconcertada (Emma
Stone), una novia que exige su atención (Andrea Riseborough), un compañero de
profesión demasiado acelerado (Edward Norton) y una actriz falta de cariño
(Naomi Watts). Y qué mejor que ese animalario tenga sentido delante de una
cámara insaciable que recorre las criptas del teatro como si fuéramos un
visitante más de los vestuarios o en el propio escenario de cara al público
como si fuésemos un artista más, con unos planos secuencias a recordar que
dinamizan el film de principio a fin. Y qué mejor que estar acompañado de
Antonio Sánchez que le pone sintonía al lúgubre andar por los pasillos tras el
escenario, de Emmanuel Lubezki con una
fotografía impecable de las calles de Nueva York y finalmente de 8 manos
creativas y brillantemente coordinadas que dan vida a un guión de comedia
sobria (Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris y
Armando Bo).
Un film de sueños y
realidad, de deseos y decepciones, de ego, orgullo y compasión. Es sin duda una
de las películas del año, con una interpretación sublime y como no, posible
candidata a más de un premio merecido. Un film de humor negro y sobrio que
combina a la perfección con el surrealismo y la fantasía hasta incomprensible.
que hace de esta producción algo especial.
Recomendación
Es de aquellas películas planas en que puedes pensar que no pasa nada, no
hay emoción, no hay acción ni sentido. Pues es precisamente este efecto el que
hace de ella una obra maestra. Acomodaos, escuchad, mirad y disfrutad de una
obra técnicamente impecable e interpretada a la perfección. Cruel, viva,
ignorante, fantástica, especial. Imprescindible.
Sinopsi
Un actor ha tocat el cel, metafòricament i literal, en una carrera a Hollywood per a recordar, es
planteja un canvi de vida i s’enfronta, en un teatre a Broadway, a una obra que
construeix, dirigeix i interpreta.
Crítica
És un ocell? És un avió? No, és en Michael Keaton fent el
paper més brillant de la seva història. Per fi, després d’alguns papers menors,
Keaton ens delecta amb no només el seu renaixement, sinó també el del director
d’ Amors Perros. El que va ser Batman algun dia, ens deixa veure la seva
versatilitat d’emocions i matisos fent de cada diàleg un monòleg digne
d’admirar.
En aquest cas, González Iñárritu ens mostra les misèries de
l’home mentre critica feroçment la fama de Hollywood i les xarxes socials. Ens
deixa veure que tots tenim una veueta interior que ens critica, ens reafirma i
ens condueix a realitzar certes accions, un subconscient en aquest cas
representat per una gran veu en off: Birdman, un personatge del seu passat
cinematogràfic que li demana tornar als seus bells temps. És una pel·lícula
sobre el debat existencial entre sentir-se estimat i frustrat o assolir la
glòria a qualsevol preu.
I què millor que estar acompanyat
per un animalari digne de mencionar: un representant pacificador (Zach
Galifianakis), una filla desconcertada (Emma Stone), una xicota que exigeix
atenció (Andrea Riseborough), un company de professió massa accelerat (Edward
Norton) iy una actriu falta d’afecte (Naomi Watts). I què millor que aquest
animalari tingui sentit davant d’una càmera insaciable que recorre les criptes
del teatre com si fóssim un visitant més dels vestidors o al mateix escenari de
cara al públic com si fóssim un artista més, amb uns plans seqüència a recordar
que dinamitzen el film d’inici a fi. I què millor que estar acompanyat d’Antonio
Sánchez que li posa la sintonia al lúgubre caminar pels passadissos darrere l’escenari,
d’Emmanuel Lubezki amb una fotografia impecable dels carres de Nova York i
finalment de 8 mans creatives i excel·lentment coordinades que donen vida a un
guió de comèdia sòbria (Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander
Dinelaris y Armando Bo).
Un film de somnis i realitat, de desitjos
i decepcions, d’ego, orgull i compassió. És sens dubte una de les pel·lícules
de l’any, amb una interpretació sublim i com no, possible candidata a més d’un
premi molt merescut. Un film d’humor negre i sobri que combina a la perfecció
amb el surrealisme i la fantasia que pot ser fins i tot incomprensible, que fa d’aquesta
producció una obra ben especial.
Recomanació
És d’aquelles pel·lícules planes en que
pots pensar que no hi passa res, no hi ha emoció, ni acció ni sentit. Doncs és
precisament aquest efecte el que fa d’ella una obra mestra. Acomodeu-vos,
escolteu, mireu i gaudiu d’una producció tècnicament impecable i interpretada a
la perfecció. Cruel, viva, ignorant, fantàstica, especial. Imprescindible.
No hay comentarios:
Publicar un comentario